Cemre Düştü Şiiri - Selahattin Ölmez

Nazar boncuğu dediler; senin gözlerin,bana
Koştum geldim sana ki,nazar değmesin aşkımıza.
Gözlerinde güller açmış,sanki bir demet gonca,
Koklasam seni delicesine,doyulmaz ki sana ömür boyunca.

Cemre düşmüş gözlerine,alevlenmiş kaşların,
Dudakların kor olmuş,yanıyor yanakların,
Saçlarından dökülen narla,kızıllaşmış şakakların,
İlla da yakıyor beni,İpekleşmiş saçların.zülüflerin tellerin.

Kadife yumuşaklığındaydı,cezp edici sözlerin,
Sanki pırlantadan yapılmış,Sütunlaşmış gerdanın,
Tarifi ne mümkündür,sana olan sevdamın,
Bana gereği yok,İçinde sen olmayan dünyanın.

Sanki yanar dağ gibisin,lavların yakıyor beni,
Ekvator rüzgarı gibi,İçimde hissederim nefesini,
Yanaklarında kor kırmızı açan,Gülden güzel gamzeni,
Sen yoksan içinde eğer,İstemem dünyanın hiçbir yerini.

Ben sana sevdalıyım tutmak istiyorum ellerini,
Sevmek istiyorum seni,seni sen yapan benliğini,
Al ömrümü senin olsun,sensiz yoktur gereği,
Sensizlik yakıyor işte,Cemre gibi düştüğü her bir yeri.

Cemre düştü kalbimize,cemre düştü sevdamızın üstüne,
Kor,kor oldu alevlendi sevgimiz,benzedi gül bahçesine,
Katre,katre karanfiller açtı,sevdalandık ölürcesine,
Bir yıl değil,bin yıl değil,Sevgimiz sürecek ömür sürdükçe…