Cemre Düştü Gönlüme Şiiri - Hasan Karahisar

Bahar gelmeden önce
Hazırlık tamamdır bence
Gül olup açmağa
Nasıl hazırsa gonca,

Hep bir işaret bekler
Dirilmeğe ölüler.
Gönlümün de varmış
Bir beklediği meğer.

Mahcup bir bakış mı desem!
Tatlı bir tebessüm mü desem!
Yoksa edalı bir ses mi desem!
Bilmem ki nasıl söylesem!

Gönlümü sarıverdi birden
Bahara cemre düşerken
Her şey değişti benim için,
Günden güne eriyorum için için.

Duygularım sanki med-cezir
O güldükçe benim de içim erir.
Sessizliği bile hani ne bilem!
Her hareket de başka bir âlem!

Bazen elim, ayağım titrer.
Bazen soğuktur dökülen terler.
İçim içime sığmaz oldu be kuzum.
Ama inanın ki ben suçsuzum.

Gözümü yumunca sanki karşımda gonca,
İçimi ısıtır, içimi yakar, hatta titretir bedenimi.
Ay inanmıyorum! Bunların hepsi sahi mi?
Bilmiyorum ama bu normal adam hali mi?

Ne desem, bilmem ki nasıl demeli? !
Yoksa bizimki biraz terelelli mi?
Gönlüm divane mi yoksa deli mi?
Adını siz koyun! Buna ne demeli?

İstanbul,19.04.2006