Cemre... Şiiri - Hüseyin Özcan

sen benim cemremsin sevdiğim,
önce gözlerime düştün,
havaya düşer gibi ısıttın içimi,
daha bir başka görür oldum dünyayı.
ağaçlar daha bir yeşil,
denizler daha birmavi oluverdi.
bülbülün güle nasıl seranat yaptığını,
martıların dalgalarla nasıl oynaştığını farkettim seninle...

sonra yüreğime düştün,
suya düşer gibi,dingin ve durgun
bedenimden gayri artık ruhum,
başka bir aleme uçuyor sanki havalarda.
buldu yüreğim artık ikizini ne kadar uzakta olsa da
buluşuyorlar görülmeyen hayallerde,rüyalarda

sonra ruhuma düştün
toprağa düşer gibi, kapladın her yerimi,
ateş gibi yaktın,kavurdun bütün bedenimi.,
sensiz sakin ve sessiz çarpan bu yürek,
denize doğru akan ırmaklar gibi, çağlayan oldu seninle.

sevmek, ne güzel bir duygu yarabbim,
sevilmek, ne büyük bir lütuf bu gönüle,
bazen,bahar gibitaze, bir sabah gibi ferah,
bazen, yaz gibi, kızgın sıcaklar gibi yakıyor insanı…