Cemre Şiiri - Ali Sait Köseoğlu

C E M R E

Hazan ve kışın sonunda
Cemre düştü havaya,
Yaşanan o günün ardından
Kuşkular girdi araya.

Oysa düşecekti cemre daha
Önce suya sonra toprağa.
Acelen neydi kahve gözlüm?
Şeytani kuşkuya uymaya.

Oysa yaşanacak çok şey var
Hülyalarımız, umutlarımız var
Utanıp, ibret alıp, yok sayıp
Yarına, umuda yönelecek
Mazimiz. Aşkımız, sevdamız var

Bir korku var içimde;
Bu sensiz nefes almak değil
Bu seni sensiz yaşamak, değil
Bu sensiz fani olmak değil
Bunlar sadece endişem

Bir korku var içimde;
Cemremi bir daha yaşamamak
Susamak, solmak ve kurumak
Düşmelisin oysa hücre hücre
Benliğime, yüreğime, tenime,
Cemre… Cemre…

ASK
23.02.2010 - 21.55
Ali Sait KÖSEOĞLU