Cemre Şiiri - Buğra Yener

camları kırıp baksak
artık öyle penceresiz
senin toprağına
düşse yeşilim
filizlense sarmaşıklar
açsa o sarmaşık gülü
ilk öpüşle ağzında
gülse gözbebeklerinde
tohum
ağlardım

savrulup gitse kış
takvimlerden
akşam erken düşmese
pencereye
sen dalıp gitmesen
seni alıp götürmese
yolculuklar
aynalara gülen bi surat çizerdim
utanırdım berduşluğumdan
işemezdim duvar diplerine
inançlarım olurdu belki
adam olurdum hiç yoktan

günleri silkeledim mevsimlerden
gel artık
dut tadında bekleyişler
düştü avuçlarıma
topla
bir bir cemreler düştü
toprağa
havaya
suya
aşk’a
nerdesin?