Artık karlar yağıyor saçlarıma.
Belli ki hazanı erken geldi ömrümün.
Bil ki pişman değilim hiç bir şeyden.
Ne aşkınla dolu günlerden,
Ne de hayalinle geçen onca geceden
Toprağa düşen bir cemre gibiydi aşkın
Sen düştüğünde gönlüme.
Önce kanım ısındı sana.
Sonrasında soluduğum hava
SANA kesti.
Ve ben son bir kez daha beklerken baharı
Tenimde senin ılık nefesin eserdi.
İklimlerin bile tadı başkaydı, sen varken ömrümde.
Artık ne kışın soğuğu üşütüyordu.
Ne de yaz, sıcaktan bunaltıyordu.
Hayat, sanki hep ilk bahar tadında
Seni gönlüme, kanıma ve nefesime düşürüp duruyordu
EY mevsimleri rengine boyayan güzel
Ey iklimleri hecelerle süsleyen dilber
Ey gönlümün baharı. ömür ağacımın yasak elması
Gel gel de, şu hazan mevsiminde, son bir kez daha
Dudaklarıma, çiğdemlerinle dokun..
Kayıt Tarihi : 10.2.2012 10:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!