Cemre Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

CEMRE

Düştü toprağa havaya suya
Öldü havada kış
Boğuldu suda soğuk
Buz çözüldü toprakta
Gözeneklerinden terliyor bahar
Ve yeniden yeniden can giriyor toprağa
Uyandı kısır uykusundan doğa
O elini suya soktu o elini suya

Sen elini soktuğunda
Bir deniz kenarına
Diyelim Karadeniz’de,diyelim Hopa’da
Sarılıyor elin ırmaklar okyanuslarca
Haber uçuyor bir uçtan diğer uca
Elinin dalgacığı balığa
Küçük balık balinaya
Balina kaplumbağaya o ıstakoza
Istakoz midyeye o yosuna
Bir fısıltıdır ulaşıyor Antartika’ya
O elini suya soktu o elini suya.

Yağmur oluklarında sokak çukurlarında
Büyüyüp deniz olmayı düşleyen
Krater göllerinde kar erimesinde
Ağır akan nehirde
Çocuk ayağı değmiş gibi çoğaldı sevinç
O elini suya soktu o elini suya.

Küçük gölleri bilir misiniz
Onlar gurbet acısı çekerler hep
Dört yanı karayla çevrili
Ayrı düşmüş candır vatanından
Tek başlarınadırlar
Sesleri yetişmez başka sulara
O yüzden hep mahzundurlar
Titrer hasretten dalgacıkları
Haberi olur onların
O elini suya soktu o elini suya.
Sana da mı sevgilim sana da mı
Sana da mı cemre düştü?
Su gövdenin dörtte üçü çünkü
Buzların çözüldü mü?
Gözüne sevda yürüdü mü?
Cemrenin olsaydı yüzü
Senin yüzün olurdu. 1 Mart 2002 Ankara