Cemre Şiiri - Erdem Gümüş 2

Çatıştmaz Taptuk'la, ol Yunus Emre,
Bu gidişat sakat! , gönlün kan gölü,
Düşmüyor kalbine, sevgiyle cemre,
Kan kırmızı fakat, lekeler gülü.

Çağırdı cihata, şer'li zikirler
Kuşandı palayı, aklı fakirler,
Vuruldu alnından, karşı fikirler,
Vicdan yarı canlı, insanlık ölü.

Hakiki mürşitken, her müsbet ilim,
Rafa kaldırıldı, tek gerçek bilim,
Kesilirmiş biat etmezsem dilim,
Sanki bu coğrafya, arabın çölü,

Kin ile nefretten, beslenme bence,
Kibir dağlarına, yaslanma bence,
Koyduğun yasayla, uslanma bence,
Aklı olan kesmez, bindiği dalı.

Kılıçlar kınına, vermezken zarar,
Keskin sirke kendi, küpünü kırar,
Son pişmanlık sence, ne işe yarar?
Baki kaldı mı ki, beylere Bolu?

Hani emelindi, adil bir düzen?
Bil ki abad olmaz, zulmüyle üzen,
Altında kalmaz mı, temeli bozan;
Tanrı sınamaz mı, makamla kulu?

Zannetme ki zulme, susar Figani;
Sazını duvara, asar Figani,
Öldürsen gerçeği, kusar Figani,
Solu Atatürk'ün, nutkuyla dolu.