Cemre Şiiri - Münire Çevik

İlk Bahar rüzgarında cemre düşerken yere
Eksilerde kafa tuttum zemheriye
Kıyıda köşede fırça çeksemde
sen diye ağlayan yüreğe
Akıl sır ermiyor benim gibi bir deliye.
Gülerdimm ağaçlata adını kazıyanlara
Dağlarda sevdiğin arayanlara
Gözlerinde dalıyorum nice sevdalara
Derrdi kederi unutuyorum
Aradaki engelleri uyutuyorum
Sana gelmek için rüzgarlara umutlara tutunuyorum
Ne olur artık sende duy beni!.
Yazılanların hepsi senin üstüne
Kafiyeler dizerim büstün üstüne
Adını kazıdım kalbim üstüne
Ne olur artık sende duy beni!
Ağlayarak yalvararak fiğan eylerim
Çok sevmekmi kusurum söyle bileyim
Vicdansız çıktın kime ne deyim
Bir sözüne bin umutla yıllardır seni beklerim
Ne olur artık duy beni!.
Garip bir kulum aşk yetimi
Yüreğinde kaybettim kendimi
Sende anlasazsan kim anlar benim derdimi
Bitsin artık bu çile sulara salacağım kendimi.
Münire Çevik 26.09.2020