Cemre Şiiri - Kazım Gök

Bahar çiçeğe hasret kalır aç deyince
Üşürüm şimdi, açarım kar eriyince
Sevdim seni gözümde kaldın deyince
Gelirim cemre düşüp buzlar eriyince

Uyuyan doğa hoş geldin cemre deyince
Dağda bağda bahçede karlar eriyince
Çiçekler özgürce açıp geldim deyince
Bahar gelir içindeki kin nefret eriyince

Dünyamı kararttın sevmiyorum deyince
Kemikle deri kaldı bedende et eriyince
Gönül dondu kara kış geldim deyince
Cemre içime düştü zaman yanıp eriyince