Cemo gider askere... Şiiri - Reyhan Tata ...

küçük bir yuva
dört veya beş
bazen on,onbeş...
olurdu herkes birbirine
kardeş
iyi,kötü adına ne varsa
en az kötülüğü
en fazla iyiliği yaşamaya
çalıştık
biz birbirimize
bunları yaşarken alıştık
en zor ortamda dahi
en rahattın
rahatsızlık bile kıskanırdı seni
ona kabahatdin
herkesin vardı
bir temizlik
bir bulaşık
bir yemek sırası
kimi patates
kimi makarna
kimi melemen
kimi tarhana çorbası
nereye gitti o günler
körolası...
ne geldi aklıma bak...
harika sipariş verirdin
mutfağa gidip gelene
ha ne olur
bir kerede sen dene
sipariş isteyene...
şimdi hepinizde burnumda
tütüyorsunuz...
gerçi bıraktım sigarayı
ya bu koku...
yoksa siz mi tüttürüyorsunuz
sana birşey itiraf edeyim mi...
yoksa söyle
bu dertten gideyim mi...
nasıl bir kafaydı ki
olamadık bir idare lambası
ya da
arkadaşlık adına
yer muşambası
bizden anca olur
şambabası
koparmıştık
vucudumuzun bir organını
derleyip,toplayıp gitmiştin
ardına bakmadan
yatağını,yorganını...
off! be dostum oof! !
bilmem ki
hangi rüzgarla
seni ayırmıştık
hangi rüzgara kapılmıştık
sanırım...
kesinlikle
nefsimizi gayırmıştık
seni ve diğerlerini
her haliyle sevdim
seviyorum...
kabahatimi unutmadım
affına sığınıp
sana
en kısa zamanda
bir melemen
bir de makarna sözü
veriyorum...