Cemo Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Toprağı çoktan işledik benim Cemo,
Ölümsüz değil mi toprak, benim Cemo?
Dağlarca yüceydik, rüzgârımız kese kese,
Şimdi ellerimizle avuç avuç döküleniz.
Toprağa düşmedik ki kara bağrımız kesile,
Düştük yollara, dağların başında bekleyeniz.

Yokluk kervanında yorgun eşek gibiyim,
Adım, türkü, naralar hep şair gibiyim.
Beni memur ettiler, asılırım dedim;
Yüce meclisten, alçak tabutlara indim.
Kör bir dünya ki sızlamıyor,
Aç bir dünya ki doymuyor.

Öfkemi bir akrebin kuyruğunda sakladım,
Beni ısıranları kendi haline bıraktım,
Ben bu sevda yarasını kendi etimden kazıdım,
Ben bu cefayı kendi canımdan içirdim,
Şehitler bu topraklarda, üstüne toprak oldu,
Her kara parçasında, bir çocuk kanlı doydu.