Bir feryat duyuldu bahtsız Kırım’dan,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü.
Bilemedim, hangi suçtan, cürümden,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü,
Sibirya’nın yollarında kırıldı.
Vatanından ayırdılar zor ile,
Sinesini dağladılar kor ile.
Yüzündeki yara ile, mor ile,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü,
Sibirya’nın yollarında kırıldı.
Vurdular zincire koldan, bilekten,
Bir gün görmediler kuldan, felekten.
Belleri büküldü ağır şelekten,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü,
Sibirya’nın yollarında kırıldı.
Analar, bacılar, nineler yasta,
Vagonlara doldurdular üst-üste.
Cemiloğlu, eğilmedi kafeste,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü,
Sibirya’nın yollarında kırıldı.
KARAC’OZAN; bil ki, senin gardaşın,
Kamplarda vuruldu yiğit yoldaşın.
İnşallah, gün gelir, dik durur başın,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü,
Sibirya’nın yollarında kırıldı. 23.03.1976 MERSİN
Kayıt Tarihi : 3.12.2019 19:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!