Cemile Düzgün, Ahmet Yozgat Ve Sevinç Kavuk

Cemile annem sen büyüklerden de büyüksün,
Sen sanki boynumda tasidigim bir yüktün,
Bana en güzel ögüttün,
Manevi annem oldun, beni sen güldürdün.
Ögretmenlik yaptin, yillarini verdin,
Sen kendini sadece bana degil, bütün insanlara sevdirdin,
Annem anlat bana neolursun senin yok mu hiç derdin,
Hep benim gibi gençlerle ilgilendin,
Sen belkide gönüllerde hep tektin.
Ben sevemiyorum, kendini bana annem gibi sevdirdin.
Seni annem gibi sevecegim, sonu ölüm olsada.

Ahmet abim, sen benden de dertlisin,
Yeni tanidim seni ama gönlümde tam yerindesin,
Abilginde hep birincisin,
Sen gönüllerde en güzel sairsin,
Abimsin.
Seni anlatmak güçtür benim dilimde,
Sakin ola yanlis arama sana olan sevgimde,
Abim oldun, öyle kalacaksin sonsuzca yüregimde,
Belki de yeni bir aci oldu yüregimde,
Korku oldun gözlerimde,
Uyuyamaz oldum, seni düsünürken gecelerimde.

Sevinç ablam, sen canimsin,
Canimdan bir büyük parçasin,
Her yazdigim siirimde yanimdasin,
Hep kanimdasin.
Yorumlarinla beni sevindirdin,
Yazdigin mesajlarla beni havalarda gezdirdin,
Benim hiç ablam yok, ama biliyorum simdi sen varsin,
Verdigin ögütlerle sairligimdeki ustasin,
Sen birtanesin, canimsin.
Siirlerinde gördüm bazi gerçekler,
Dertlisin, ama derdini bir anda silebilirsin,
Sen kendi derdini degilde, baskalarinin dertdine dertlisin.
Ya ablam sana kelime bulamiyorum,
Tek kelime ile sen bir meleksin.

Tarih Ve Saati: 20-03-2006 19:50

Not: Bu yazdigim siiri, bu sitede yeni tanimis ve canimdan çok sevdigim 3 kisiye armagan ediyorum. Okumanizi Tavsiye Ederim.