Cemile Şiiri - Tarık Erkutlu

(Orhan Kemal'e)

Aydan yaratmıştı onu sanırsınız Tanrı,
Görseydiniz eğer Cemile’yi,
Teni pamuk dudakları kırmızı, kirpikleri yay,
Rahata susamıştı Cemile,
İçi bir dansözmüşçesine kıpraktı.

Bir baksa derinden gözlerinize,
Çivilenirdi yüreğiniz karşı koyamazdınız.
Önce evlendi dul zengin biriyle, taşındı mahalleden,
Kışın yanına bahar yakışmazdı ya.
Onun mermer tenini kaldırımlar karası da saramazdı.

Çok geçmedi evli-barklı aşklar için,
Evini barkını bıraktı bir köşede Cemile,
Şarkı söyledi, gönlü eğlendi, kader dedi ve yaşlandı
En sonunda; Taksimde bir pavyonda eridi Cemile..

Aydan yaratmıştı onu sanırsınız Tanrı,
Görseydiniz eğer Cemile’yi..
Sevdiğini asla söyleyemediği,
Bir yakışıklının hayali ile, toprak oldu Cemile.

Sarhoş masalarında…