Cemile Şiiri - Nihat Kuruyer

Hangi soysuz aldı gençliğimi elimden.
Hangi kara kedi geçti çatım dan
Hangi öküzü aslan sanıp da, baş koydum yastığa
Kapıda duracak it`mi, tükenmişti.

Şimdi.
Hangi taş daha büyüktür. bilinmez.
Gör bak işte Cemile
Başında, ne siyahın bir hükmü kaldı.
Ne de beyazın anlamı.

Unutma,
Yarım nabız atsa da kalbin
Gittiğin şu tozlu yollar var ya,
Ar damarı çatlamış üç beş çakaldan
daha şerefli atar, cemile
Anlayacağın menzil belli,
Yanık bir barak havası çalınsa bile
Edep ile el çalmayı bildin.
Bir elin şah damarının üstünde
Bir elle de, yaşamak için
Umuda kanat açmış,
Bir uğur böceğinin,kanatlarına tutunmaya çalıştın.

Ahh cemilem ah.
Biz seninle, şerefi alın teri ekmek kadar şerefli bilmiştik.
Kötü bir söz duyunca da,
Urfa biberi yemiş gibi.
Dilimiz de acı hissettik
Kendimize dert saydık ya, cemile.