Cemil Usta Şiiri - İbrahim Yavuz

Bunca çile çektim ömrüme yazık.
Koptu tutunduğum dal Cemil usta.
İçim kan ağlıyor moralim bozuk.
Söyle sende nasıl hal Cemil usta.

Dünya anlamsızdı hayaller boştu.
Gönül bir umudun ardından koştu.
Bize hep dünyanın cefası düştü.
Acıyı eyledik bal Cemil usta.

Bağlı ayağımız bağlı elimiz.
Gurbet ellerdeyiz bükük belimiz.
Sayende titresin gönül telimiz.
Hele dertli dertli çal Cemil usta.

Gündüz güneş idim gece ay idim.
Hedefe kitlenmiş gergin yay idim.
Gençler arasında yağız tay idim.
Şimdi topluyorum nal Cemil usta.

Üzme hiç kendini kafanı takıp.
Her saat başı bir sigara yakıp.
Su benim perişan halime bakıp.
Sende biraz hisse al Cemil usta.

Bilmem neden doğdum neye yaradım.
Çaresiz derdime derman aradım.
Gönüller yapmaktı bütün muradım.
Gözümde değil ki mal Cemil usta.

Yanar gezer oldum dost deyi deyi.
Niceler terk etti bu viraneyi.
Gözünde büyütme ağayı beyi.
Sonunda bindiği sal Cemil usta.

İbrahim’im der ki çok erken çöktüm.
Ciğerimi kendi elimle söktüm.
Seni dost belleyip içimi döktüm.
Haydi sağlıcakla kal Cemil usta.