Cemil Şiiri - Murat Çelebi 2

Aşık olmuş diyorlar çocuğa
Gelen geçen onu anlatıyormuş
Dediklerine göre:
Yemeden içmeden kesilmiş
Şiirler yazıyor, şarkılar söylüyormuş
Gün boyu kapanıp odasına
Hayaller kuruyormuş VİLDANLI.
Arada bir çıkıp dolaşıyormuş
Cam gözlüyormuş Vildan'ın kapısında
Ahhhh! diyormuş Vildan Ah…
- Kim sever seni benim sevdiğim kadar

• * * *
Adı cemil çocuğun
Bir kuru
Bir kara
Gözleri mavi kepenk.
Boyu selvi uzağı
Elleri saya kurbanı
Çok susar, çok düşünür
Düşleri sevda yumağı.
Yaşı 23, babasız
Bir yaşlı annesi
İki kocada ablası
Bir emekli maaşı
Birde enişte bağışı
On üçün de başlamış hayatla sidik yarışı
Vildan ondokuzunda
Havalı mı havalı bir esmer
İki gamzeli yanak taşır yüzünde
Bir acemi yürek içinde.
Güleç bir yüzü
Hep saklamıştır yoksulluğunu
Hiç kimse bilmezdi verenden başka
Giydiği elbisenin bile
Komşu kızının ödünçlüğü olduğunu.

Babası da anası da emekçi
Annesi tütün sarar
Babası tütünü beklerdi
Beş yaş büyük bir de abisi
İşsiz, güçsüz bütün gün
Kalite tütün içerdi.

Ama güzeldi nasıl olsa
O da farkındaydı
Bu yüzdendi belki havası
Bu da onun zenginliğiydi
Belki de tek tesellisi.
O da düşler kurardı herkesler uyuduğunda
Her gece bir başka dünyada
Sermayesine yer beğenirdi.
Düşler seçerdi en iyisinden.

Bilirdi Cemil’in kendi için yandığını
Duyardı tanıyanlardan
Görürdü tülün arkasından
Lakin oralı bile olmazdı.
Cemil de kimdi?
Onun düşlerine misafir bile olamazdı.
Didik didik etseniz dünyasını
Santim santim tarasınız rüyasını zerresini bulamazdınız fakirin.
Çünkü Cemil,
Bir şansız oğlandı
tanıdık bir dünya
bildik, yaşanır bir gerçekti.
Korkunçtu, utanç vericiydi
Çünkü Cemil
Ona kendini hatırlatandı.

Cemil ! ......
Düşler sürgünü
Sevda yurdu mültecisi
Bir atık oğlan.
Neyine oğlum senin
Neyine tutunmak kıyısına,
Neyine konaklamak köşesinde
Sınır dışı edildiğin bu dünyanın

Dedik ! ....
Dedik ama dinletemedik
Söz dinlemez yüreğe.
Bağırır çağırır küfür ederdi bize
- Yeter derdi, yeter bu kadar
Derin bir nefes çekerdi sigarasından
- Ahhhhhh derdi Vildan Ah.
- Kim sever seni benim sevdiğim kadar

Böylece akıp geçti zaman
İkisi içinde değişmedi hiçbir şey
3 kez istediler Vildan ı
Üçüncüde kovuldular kapıdan
Cemil sadık kaldı sevgisine
Ama bir daha gitmedi kapısına
Kapandı uzak dünyasına
Öylece bekledi… bekledi…
Ama Vildan beklemedi
Bir düşe kaçtı bir gece
O günden sonra onu hiç görmedik
Kimisi İstanbul’da dedi.
Kimisi zenginmiş kocası Yalova’da dedi
Kimisi öğretmenmiş kaçıran, şimdi köy yollarında.
Ama doğrusunu Cemil söyledi bir akşam
- O şimdi başka kollarda
ve herkes sustu.
Biz sustuk
Mahalle sustu
Cemil sustu
Vildan'ın ailesi Yalova’ya taşında bir süre sonra
Biz sustuk
Mahalle sustu
Cemil sustu.

Bu öykü aslında yazılmayabilirdi
Çok bildik, çok tanıdık
Binlercesi var seven karşılıksız
Zaten hepimiz susmuştuk da.
Cemil’in birkaç yıl sonra evlendiğini hepimiz tahmin edebilirdik
ve belki de unuttuğunu Vildan'ı.
Ama dedim ya Cemil bu.
Bir kuru
Bir kara
Çok susar çok düşünür
Dedim ya.
Düşleri sevda yumağı.
Bir gün bir kızı oldu
Adını Vildan koydu.
Sorduk… bağırdı çağırdı küfür etti bize.
- Unutmadım dedi ulan unutmadım o kadar.
Yaşlı gözlerle öperken çocuğunu
Şöyle diyordu suskun yüreği
- AHHHH! ..VİLDAN AH, KİM SEVER SENİ BENİM SEVDİĞİM KADAR