Cemil-i Vuslat Şiiri - Şeyma Yılmaz

İsyana dursa düşler
Gülüşler mahkum libası giyse
Ve ölümüne sevmekler
Şayet gerçek değilse
Nedendir bunca çile
Ve nedir ki çekilenler...

Sonsuz bir arzuya namzet ruhum
Gönlüm istekler sağanağında
Bilmem ben bu çileye nasıl giriftar oldum
Huzurum ki Efendim nurunun ışığında
Bir ömür sığan güzel bakışlarınla
Ben kendimi buldum

Kayboluş tam da bulduğumu sanırken
Bir damlacık su kavrulmaktayım
Çok mu bir damla sen ki bahr-i ummanken
Küçük bir lütuf ki fazlından ummaktayım
Belki şefkatinle affolunmaktayım
Ben ki bunca günahkarken

Düşlerim isyana durmuyor; hepsinde SEN
Gülüşler mahkum değil; yüzünde bir tebessüm
Bilmem kalbim yorulmaz mı bunca sevgiden
Sen ki tek dileksin yanar durmaz ki gönlüm
Fahr-i kainatsın sen benimse tek övüncüm
Firkatin bile güzel cemil-i vuslat varken...

Acizim Efendim isyansız gelsem sana
Sevdanla yol aç ne olur kalbimden O'na...