Cemil'in katlanamadığı tek şey belki de başkalarının mutsuz olmasıydı. Gerekirse canını verirdi ama sevdiğinin mutsuz olmasını istemezdi. Bilmediği bir standart daha vardı Cemil'in sığamadığı kalıplar arasında. Kabullenmek... Ying Yang'in parçalandığı nokta da buydu. Cemil kabul etmedikçe diyalektik varlığını kanıtlayamazdı. Bu gerçeklik vücut bulsa dahi kabullenmezdi ki... Buna kuantum dolanıklığı da dahil. Her şeyin teorisini çürütürdü onun bu sığlığı. Belki bu kalıbın farkına varsaydı ve onu üzerine giyebilseydi intihar etmezdi. Evrenin zıtlıklar üzerine kurulu olduğunu ve her şeyin aslında zıttıyla var olabildiğini anlayabilseydi burayı sevebilirdi.
Gerçi onun zıttı da anlayıştı.
Anlamayı öğrenseydi kendi de var olabilirdi hâlâ bu bilmecenin ortasında. Ah Cemil, neler kaçırdığını keşke görebilseydin, keşke burayı sevebilseydin ve mutsuz olmanın değerini anlasaydın. Ne demiştim şiirlerimden birinde?
"Hayal etmek güzeldir gerçeğin tam aksine
Mutlu olmayı gerektirir mutsuz bir günde
Hiç kuşkusuz güvenmeyi ister bizden
Sonsuzluğa varmadan önceki son ana gelene dek".
Keşke okuyabilseydin de aklının içine kazıyabilseydim bu satırları. Bu hayatta her zaman olmasa da bazen tek bir gerçek olabiliyor ve senin gerçeğinin farkında olmanın yükü de bana ağır geliyor. Sevdiğini mutlu edebilmenin değeri başkası onu üzdüğünde ölçülebilir. Sığ kafalı dostum umarım beni duyabiliyorsundur. Çünkü gerçekten; dostunun farkındalık üzerine dayattığı bu hayatın ne kadar acılı olduğunu anladığında, konuşmak istediği tek kişi de bir kedi metaforu üzerinden onu çürütüyor. Anlıyor musun bu çaresizliği? Anlayamazsın sığ kafalı kardeşim. O yüzden bana bir mesaj borçlusun ve bunu bulunduğum zamanın ve mekanın içerisinde bana göndermelisin.
İşte bu imkansızlık boyutumuz.
Bu gidişle sonumuz aynı olacak gibi görünüyor. Tek farkımızsa benim bunu kabullenebiliyor olmam.
Anladın mı?
Kayıt Tarihi : 20.10.2023 17:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
