Çember Şiiri - Akide Ufuk Türkelli

Evimizin bahçeye açılan avlusu sanırdım hayatı
Dut ağacının altındaki dökülmüş dutlar gibiydi
Öyle tatlı ve öyle kolay ulaşılası..
Her gün uyandığımda,
koşardı çocukluğum yeşillere mavilere
Hayatı yeşillerden ibaret sanırdım.

İlk çamurdan yaptığım çömleğimi kırınca arkadaşım
anladım ki;
Hayatta kıskanç sarılar da var, kızgın morlarda
Yeşilin yanında kötü durmuyorlardı gerçi
gelip geçici uçucu kederlerdi
Kin tutmayı bilmezdik

İlk kalp ağrımda öğrendim ben küskün siyahları
acıtabiliyordu çokça
takınca aşık pembesi gözlükleri
gölgelerde kalıyordu tüm siyahlar

Kavgalar gördüm,acılı insanlar, protestolar
bükülmüş kollarda kızıl kahverengi tonlar
lacivert öfkelerle sarılmış olsalarda dört bir yandan
yorulmadan koşuyorlardı kırmızı tutkuların arkasından

Evimizin bahçeye açılan avlusu sanırdım hayatı…
yeşillere boyanmış masum çocuklardandım.
kaybettim yaşarken ben birkaç rengimi
giydim erken erken üzerime dar gelen grilikleri
ama umudum var…
biliyorum ki ben bulamasam bile renk çemberimi
dönüp bir gün o çember bulacak beni….