Güneş bakışlım kamer yüzlü Binewş’im
Çeşmenin süs kemeri, karanlıkların ateşi
Sefer gününe kadar görmedim bir tek eşin
Gördüğüm günden beri unuttum ben herşeyi
Mendelinki yanımda cennet kokar her yeri
Ayırmadım yanımdan gitttiğin günden beri
Susuz yollara düştüm, tüm kainata küstüm
Aşkından çoban oldum devreşin de yaveri
Konakta görür görmez bir heycan sardım seni
Tanımadın çobanı, aldın belimdeki hançeri
Hançer darbeleri ile kanım bulaştı sana
Elindeki hançerden tanıyabildin beni
Hançer ki deva oldu bitmeyen hasretime
Şimdi mutlu mesudum bakarken cemaline
Bilselerdi tadını herkes ölmek isterdi
Sana bakarak ölmek, gelmezdi hayalime
Kayıt Tarihi : 30.4.2020 02:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!