Cemalle Bogaz Vapurunda Şiiri - Erdal Çoban

istanbul agliyor

Kursuni yere dusmus minareleri dagliyor

Denize inmis gokyuzu

Dumanlarda kayboluyor

Haydarpasa’nin kohne yalnizligi gozlerimde yasaniyor

Bir vapur kabartiyor dalgali denizi

Binbir kopuk aliyor cemalimi

Halbuki nasilda oynardik seninle

Kucuktuk sen hep agbin gibi kaptan olmak isterdin

Bende ufak tayfan

Simdi bogazin dibinde kaptanlik yapiyorsun midyelere

Bir marti konuyor mezarina

Bir balik, bir balik daha

Dogsunden doyuruyor karnini

Denizden cikardin sen ekmegini

Tasi kirmadan

Sevdigimiz sakalli kaptanlar

Denizde olmeyi isterlerdi hep

Belki tabutunu son kez gezdiremedik bogazda

Ama cumle alem bilsin biz damat eyledik seni denize

Telli duvakli gelin aldi seni

Tellerinde baliklar duvaklarinda yunuslar

Ki o dugundekiler bile olumune agladilar

Her biri senden bir parca tasirlar

Bir baba bir kiz ellerinde simit seklinde mutluluk

Kah mideye kah beyaz martiya

izliyor bizi M harfleri

Uzak bir fener yakin bir mutluluk

Getiriyor beni sana bu kirli bogaz vapurunda

Vapur yanasti Eminonu rihtimina

Yagmurda yururken gecti huznum

Sen bence diledigince oldun

Tek kusurun var

Gomulmeden anneni mezara gomdun

Yanasiyorum iskeleye

Bir olta saliyorum bin bir piriltili denize

Belki cemali yakalarim diye