Cemalim Şiiri - Enes Karatop

Kelebek tepesinden,deniz mavisine uzanıyorum.
Sandalyenin kırmızı topuğundan,
Paslanmış gümüş tozuna,
Güneş yangını çıkmış ağaçlar tonlarca su dökmüş.
Yabani periler kucaklarca titreme getirmiş.
Parmak ucunda dans eden korkuların yoksulluğunda.

Cam şişelerin buğulu suretinde çığlık atan sırlar
Tanrıların mum ışığındaki gevezelikleri
Tedirginlikle kaplı kirpiğimin yaşlanmış kenarı
Gölgelerin aralıksız yasak film bültenleri

Çamurlanmış dudaklarımdan iri iri çıkan Ege tükürüğü
Satır satır çukurluk,
Parça parça kızıllık.
Kadehi tatmış cümleler.
Çılgına dönmüş cennetsiz düşler.
Keşke ile yıkılmış resimsiz çerçeveler

Oltamla sükunetin şiddet dolu sohbeti.
Yer altı devlerini tutsak eden zinciri.
Yemişlerle küf tutmuş toprak inciri.
İdam kulunun amansız dehşeti.

Zaman öyle böyle geçmiyor Cemal’im
Sen bırak ben bırakmayım.
Sen duman ol ben tozlarını sileyim.
Yaz yağmurları geçsin,
Kapılar konaklar bize selam versin.
Sen el salla,Ben arkamı döneyim…