Susadım su içtim
Acıktım yemek yedim
Üşüdüm sobayı yaktım
Sıkıldım camdan baktım
Üzüldüm ağladım
Buz mavisi akşamlar
Çırpınırken sokaklarda
Çocukluğumun
Rengarenk bilyeleri
Ağır çekim yuvarlanır
Beyazdı senden önce bütün güller
Şimdi kıpkırmızı kesildiler
Çünkü seni gördüler
Senin sesini duysalardı bülbüller
Hala öterler miydi sanıyorsun
Sensizlik sessizlik
Sensizlik ölüm
Gözlerinden mahrum bırakma
Beni gülüm
Dışarıda ayaz camlar buz
Ömrüme karanlık basacakken
Şen şarkılar susacakken
Kalbime kilit asacakken
Ruhumdaki karanlığa
Doğuverdin güneş gibi
Öğretmenim ben öğretirim eğitirim
Aydınlığa yol verir karanlığı dağıtırım
Yarınları aydınlatmak benim işim gücüm
Aydınlatmak yolunda asla tükenmez gücüm
Bazen en ücra köşesinde yurdun
Silah sesleri dan dan.
Biri daha oldu candan.
Vakit tamam olmadan.
Daha gülleri solmadan
Kaçışanlar, koşuşanlar,
Delikanlılar, ağzı süt kokan çocuklar
Yoksul, fakir, kardeş çocuklar
Ellerinde silah ölüm saçanlar
Ocak batırıp ocak yıkanlar
Bilmeden bildirilmeden
Benimkisi bir masal
Biraz yaşamsal
Biraz hayal biraz gerçek
Uzun, kısa ger, çek
Uyanmak yarına, umutlara
Uzanmak yıldızlara, bulutlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!