Hey sen
Her gülüşünde baharı muştulayan
Ceren gözlü nazlı dilber
Bilmem hatırlar mısın
Sana gönlümü kaptırdığım gün?
Mecnunun sevdasını duydun mu hiç?
Leyla olup o hasretin acısını hissettin mi?
Ta damarlarında
O sevdanın çilesini..
Ama ben yaşadım
Koştum divaneler gibi
Leyla peşinden bir ömür boyu
Dikenli telleri sardım bedenime
Dünyanın bir zindan köşesinde
Yaralanmış yüreğime
Ummanların tuzlu suyunu boşaltım
Çare olmadı
Bedenim dirençsiz
Kalp atışlarım cam kafesinde
Her atışında
Binlerce isyan ve feryatla
Çığlıklar atmakta
Söz geçiremez oldum
Bu arsız yüreğime
Senin yüzünden
21.12.2001
Sevda pınarları kurumuş göz yaşlarımda
İkizler düşman olmuş kara kaşımda
Çıkmaz o rüzgar yürekten gitmez başımda
Kader bağlamış sanki son yaz yağmuru
Sevda çiçekleri solmuş baharın kucağında
Hicranlı gecelerde sessiz sessiz
Yalnızlık çeken yıldızların altında
Terk etmedi sevdam mecnun misali
Bazen matemli matemli dalarken deryalara
Düşler de arar olurum çocukluğumu
Böyle hüzünlü kederli yaşamı mı
Çatmış kaşlarını
Kocamış ömür
Zamandan daha yaşlı
Hep ardına bakar
Hüzünlü ve titrek!
Özgün özgün mırıldar yaşam
Dudaklar çatlamış susuzluktan
Her taraf yangına dönüşmüş
Bu yangını söndüremez hiç bir deniz
Çatlayan dudaklarda kurumuş bir gül gibi
Kurudun dudaklarımda
Süzülerek uçuşan yaprakların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!