Cemal Divani Şiirleri - Şair Cemal Divani

İNSAN



İnsan olan insanlığın mayasını arıyor

Doğum yerim soruyorlar divani
Kervanların gitmediyi köydenim
Yoksulları eriyorlar divani
Çileye güç yetmediyi köydenim

Eski ismi sütkans şimdi duralar

Aşk ölümün yarısı
Cevap bulmaz sorusu
Can sevince cananı
Teferruat gerisi

"
Tek başıma kaldım dağlar başında
menzile varmayı başaramadım
Yine mağlup oldum aşk savaşında
Yayımı germeyi başaramadım

KARŞILAŞMALAR 1976

Ustam İhsanı
Yatma Divani feryat et
Birzatki çalışmak lazım
Bilmiyorsan bilene git

İHSANİ DİVANİ

İhsani DİVANİ

Bir dert vardır yok ilacı Arzulasanda cananı
Bulup melhem saramazsın Nasip yoksa varamazsın

Divani

israfili erzurumdan sürmüşsüz

istanbulda kendisine köşk almış

EMİMGİLİN MUSTAFA
Bizim köyün halını ondan gayrı bilen yok
Köyden gidip gurbete dönüp geri gelen yok
Baharın ek güzün biç proje yok plan yok
Bunlar bir hakikattır bilenlere yalan yok
Bu üç günlük dünyada süren yok zevki sefa

ERZURUM

On iki mart sabahı doğdu iman güneşi
Hafiften duman idi palan dökenin başı
Adına dadaş derler dünyada yoktur eşi
Abdurrahman gazimiz eyledi ihsan bugün

Kaleleri birer birer düşerken

Aklı olan nemelazım diyemez

Düşman vatanına mayın döşerken