Sanma yaşarken bir tek sen yalnızsın
İnsanlar yalnızdır, yalnızlığında
Tohumken büyürken ana rahminde
Tek başınadır kendisi kendinde
Karanlık korkusunda yalnızlığın
Doğarken işitilir ilk çığlığın
Bir düş gördüm, tan ağarırken
İnsanoğlu bırakmış bencilliğini
Yeniden dönmüş benliğine
Mala,mülke tamah etmeden
Ne kalmış ezen, ne ezilen
Ne zulme uğrayan, zulüm eden
Bilesin korkmam yağmurlarda ıslanmaktan
Varsın yağmurlar yağsın üstüme
Ben sana zaten aşığım sırılsıklam
Ne korkarım yıldırımların altında dolaşmaktan
Çarpılmışım aşkın düşmüş zaten gönlüme
Söylersin Abdal Divane neler oluyor bir anlat hele
Kesilen bir ağaç değil, tümden karışık bu mesele
İktidar yağmalattı Türkiye’yi karış karış
Bir de uydurdu akil adamlarla sözde barış
Muktedir istedi ki hep kendisinin dediği olacak
Söyledi o yasak bu yasak yetmedi şu da yasak
Beyhude ömrün açan son gülü
Dalında figan etmez bülbülü
Tutuşmaz yanmaz aşkın son külü
Beklerim gelsin yaksın gönlümü
Yaralı gönlüm vardı derinden
Ben böyle sevmiştim
Okyanuslar kadar derinde
Suyunun her bir zerresinde
Azgın dalgaların sesinde
Ben seni hep böyle sevmiştim
Değerlidir, sevdiğim sevdiceğim
O benim hem yarım, hemide yarim
Üzülmesin ağlamasın dileğim
Dökmesin bile bir damla gözyaşı
Buhar olur gökyüzüne taşınır
Gider kara bulutlarla karışır
Çok kadehler kaldırdım
Sevgiye sevgiliye
Ne üzüntüye aldırdım
Kahroldum ölesiye
Ne sarhoş oldum kapıldım
Nefrete öfkeye
ÇOCUKLUK MASUMİYETİM
Maziye ara sıra döner bakarım
Yeniden çocukluğumu yaşarım
Yaşardık derme çatma gecekondularda
Neşe huzur vardı hayatımızda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!