Cemal Şiiri - Reşat Öztoprak

Bütün öfkemi, kızgınlığımı yitirip gidiyorum seninle Cemal,
İyi ki de öldün diyorum bazen tereddütsüz;
Kahrından binlerce kez ölürdün bu aşklarla,
Ki sen tanrısı kesilmişken şiirin adın hep sonda.

Koşturarak güdülen yalanlar ve yüzler tükürülesi,
Yaşamın da tadı kaçtı sen öldükten sonra.
Neyin kaçmadı ki, anlamı kaçmış insanlar içinde
Yüzüyorken ve yüzme bilmiyorken, isyankar bir dille.

Bizler kalıpsızlığın kalıbıyız Cemal şiirli şiirsiz,
Ne şiirden anlarız, ne de kendimizden
Ve kendimize bile yalanlar söyleyip duruyorken,
Bazen çokça sesli ama hep hınca hınç ve bazen sessiz.

Bak yine kaydım gitti Cemal senden onlara,
Bağışla beni anlayacak birisi lazımdı;
Seni bulmuşken söyleyeyim dedim,
Anlayacak Cemal ve anlayan kalmadı.