Yüzünü felan unuttum.
Kokun tamam, o aklımda.
Ama ellerini unuttum.
Bu kadar sensiz bırakılır mı insan?
Hiç böyle olmazdı.
Sevdiklerini bir kenara koy,
Sevmediklerini bir kenara…
Beni hiç bir kenara koyma,
Gözünün önünde durayım da
Özleme beni.
Özleme ki üzülme benim gibi.
Sensiz her geceden sabaha,
Yıllarım gençliğine, aklım kalbine gider.
Hep bir tek gül olursun rüyalarımda,
Yüzün yine bütün güler.
Gece hasret kadar uzun geçer,
Sana yazılacak o kadar çok şey var ki canım.
Sen ama, o kadar uzaksın ki benden ,
Mektup bile yazılamayacak kadar uzak.
Ve çok şeyi olmasa da insanın,
Bir sevgiliye yazılamayan mektuplar
Seni özlediğim zamanlar senin gibi,
Hırçın, zalim…
Aklımda olmadığında ancak ben gibi,
Sessiz, sakin…
O kadar zor ki seni bu kadar özlerken
Kendim gibi olmak…
Anlatılmaz derin bir sızım varken,
Gecem günüme karışmış kışım, yazım derken,
Bir tek kalan canıma katacak can ararken,
Seni özleyip şimdi de özlediğime yanarım.
Gel diyemezsem,
Gelmeni istedigim kadar yürekten...
Parmagina dokundugumda icim titrerse yine,
Sesim kisilir'Canim'diyemezsem,
Canimdan öte oldugunu bildigim kadar gercekten...
Dünyayi gördügüm gözlerine,güzel yüzüne,
Bazen şevkat dizeleri koyuyorum sen olan fikirlerime,
Seni yazdığım şiirlerde bir kediyi okşuyorum.
Aklım, kalbim hep parmak uçlarımda…
Sen, en düşülebilir kenarlarında dolaşıyorsun beynimin,
En keskin virajlarından dönüyorsun son hızla.
Yumuşak ve umursamazsın endişelerime inat.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!