İstanbul yine çekilmez bir havan var
Yalnızlık kokuyorsun
Gitmek isteyen kalpler taşıyorsun sokaklarında
Adresleri bilinmeyen gizli sevdalar sahibisin
Unut deme bana istanbul unutamam
Anlasana istanbul atamam ki içimdeki sevdamı
Yalnızlık dalgaları arasında yapayalnızım
Ayrılık limanında seni bekliyorum ne tuhaf
Hapis olmuşum yüreğime kelepçe vurulmuş
Gözlerimde bir iki damla sen kalmışsın
Ve usulca yanaklarımdan dudaklarıma süzülüyorsun
Tadın hiç değişmemiş hüzün tadında yine
Yalnızlığın merkezindeyim
Biliyor musun burada geceler biraz daha uzun
ve hiçbirşey göründüğü gibi değil
Burada aşk kokmuyor mesela
Her yer olabildiğince gözyaşı kokuyor
ve hiç bir anlam aranmıyor geçmişe dair
Sen benim gönül edebiyatımda ki özel ismimsin...
Tarifin yok bulamadım henüz tek bir anlam
Kurduğum her cümlede gizli öznesin yıkık duvarların arkasında
Ha unutmadan gizledim yalnızlığımı tarifi olmayan gecelerime
Bu gece yalnız olmayacaktım sen olacaktın düşüncelerimde
Gönül edebiyatım imla kurallarından uzak tutacaktı seni
Oysa ki şimdi gecelerimde bile yoksun
Sadece düşüncelerimde kaldı adın ve bir kaç güzel söz
Hatırladım işte hatırlamam derken yaşadıklarımızı
İhtimalim oldun ve bir umutla bekledim seni
Yaşatacaktım ya seni içimde
Her gece kalbimi suluyorum solmasın içimdeki sevdam diye
Çaresiz çarelerimden yoruldum tek anlamımı ararken
Çözümsüz kördüğüm sevdamızın her bir ilmiği
Atılan her yeni adımımızın gittiği adresi bilmediklerimiz gibi
Son perdeyi de çek, söndür ışıkları, bırak sahne boş kalsın
Yalnızlıklar oynasın senli benli zamanları...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!