ne güzeldi
üçadım ötemdeyken seni özlemek,
ne güzeldi
en dayanılmaz saatlerde;
gece yarılarında fırlayıp yatagımdan,
evinizin önüne gelmek...
Nasıl olsa birazdan;
Gece en kara giysisini giyip
Çökecek üstüme,
Bütün ağırlığıyla..
Kemiklerimi kırarcasına,
..Ve tırnaklarını geçirip gırtlağıma
kırmızı duvarları kanla boyanmış hissi veren,
binbir manasız şekil kazınmış buz gibi mermer tavanı
sanki başıma degen..
ölüm kokan bir odada seni düşünüyorum.
dışarıya fırlamamak için kendimi zor tutarak
sanki ben burdan kaçınca
ben kimim? ..
yada neyim? ..
koy bi kenara insanlıgımı;
kumsalda bir ayak iziyim
azgın bir dalga,
Bu bir savaş..
Yaşam savaşı..
Belki kazanıp hakettiğimiz yere geleceğiz;
Belkide üç dakika sonra öleceğiz.
Bunun adınada 'kader' diyecegiz...
insan gibi yaşamak istiyorum
günü geldigindede insan gibi ölmek
ne agzımın kenarında kan
ne şakağımda bir delik!
ne olur al benide karanlığına
ömrümü verdigim, ekip biçtigim,
beni yaşatyan toprak;
senden son isteğim,
emeğimin hatrına,
mezarımın üstinde bir kaç yeşil yaprak,
Yaşadım ve;
Günü geldi ölüyorum!
Geriye dönüp düşünüyorum
Güldüğüm bir tek günü bilmiyorum.
o durakta seni beklerken, yağan yağmurun,
alnımdan süzülüp yere düşüşünü izlerdim
düştüğü yerde binlerce parçaya ayrılışını..
..ve milyonlarcasının tekrar bir araya gelip,
sensizliğe doğru akışını...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!