Cellatlar Getirin Bana

Şehvetin gölgesi düşmüşse nefse
Ne yapsan da boşuna
Hele bir de intikam hırsı kaplamışsa ruhu
Ölür her şey
Ne ebet kalır ne yaşlanan sevgiler
Çakallar leş peşinde gezer
Ben sana kıyamazken
Ne zaman leşe dönüştün
Ruhun da mı vardı kahpelik
Yoksa nefsinin esiri mi oldun…

Reyhan kokardı tenin
Yetim bir serçenin ürkekliğinde
Merhametine şefkatine sinene sığınırdım
Bilmem neden kaçıncı kez öldürdün ihanetinle
Değer miydi, değer miydi söyle
Aç çıyanların merhametsiz sığ düşüncelerinde
Kaçıncı kez öldürdün beni böyle
Değer miydi, değer miydi söyle
Darağacımı çekmek için bir cellat yetmez
Cellatlar getirin bana, cellatlar
Acımı tartacak yaramı, yaramı saracak
Sonra da ipimi çekecek cellatlar getirin
Sakın merhamet olmasın yüreklerinde, sakın
Sonra kıyamazlar acırlar da bana
Yaşar giderim dünya cehenneminde
Bana bir cellat yetmez
Cellatlar getirin bana, cellatlar…

Dolunayın sahte masumiyeti vururken yüzüne
Bilmiyorum kaçıncı kez yıkıldım
Kaçıncı kez öldüm yüreğimde
Hiç mi sevmemiştin
Hiç mi düşünmedin
İhanet bu kadar kolay mıydı
Kolay mıydı söyle
Cellatlar getirin bana
Bana bir cellat yetmez ipimi çekmeye
Acımı saracak sonra asacak merhametsiz cellatlar getirin bana
Yüreklerinde şefkat olmasın
Sakın ha sakın şefkat olmasın bir damla
Sonra acırlar da bana
Kıyamazlar, yaşar giderim dünya cehenneminde…

Bülbülü gülü kurşuna dizerken görmüşler
Sormuşlar
Madem öldürecektin nedendi dünyayı figana gark edişin
Bülbül son kez şakımış ve susmuş
Öldürdüğüm o değildi
Ben onda sevdamı yani kendimi öldürdüm…

©
22-11-2021
02:46