Cellata son söz Şiiri - Murat Karakus 3

Bu kaçmakmıydı bilmiyorum inan bana .
Hiç bu kadar kendimden korkmamistim.
Bu akılla bir can verip bir can kazanabilirdim.
Belki ölmüştüm lavanta kokusuyla beraber.

Amacı olmayan rüzgar alıp götürmüştü.
Senin rejminde yaşamak bir an zoruma gitmez.
Sen sayende ben bu kadar kendimde hissetmemiştim.
Bin kere vursan bin kere elin için ağlarım.

Belkide bu merhamet boğar ikimizi .
Nutkumu bağlar nefesimi sıkar .
Güçsüzlüğümü hiç bu kadar iliklerime kadar hissetmemiştim.
Meğer bir nefse yenilirmiş insan bu kadar basitiz.

Düğüm düğüm atmış bir sonucu arar.
Polenler herzaman hapşırtırdı beni.
Belkide bu yüzden bir güzelliğe kafamı çeviremez.
Yaktı yıktı küle çevirdi bu kadar basit.

İnsan eli derim varlığı yok eder yokluğu var eder .
Bu denli güçlüyken en ufak huzura vazgeçeriz.
Bunları anlamak kolaymı kolaysa ben niye yaktım benliğimi.
Bir duman içerisinde aramak bu kadar anlamı.

Tane tane işlerim ılık ılık kanarız.
Birbirini tekrar eder bin cümle belki bir kulak kabartmak yetecektir .
Amaç ün şöhret paramı inan yanlış anlamışsın.
Amaç bir cümlemi anlaman bin kere ağlaman .

Nefesimi alamazsın bir kere çıkamazsın bu yokuştan .
Yürüyerek değil sürünerek dahi varamazsın.
Gömmek bir askeri kılıcıyla atıyla parasıyla.
Sizsse yakın ardımdan kalanları.

Lûzumsüz...