Cellat Ve İnsan Şiiri - Afşin Dualı

doymaz, doyamaz, nura doyulmaz, kanılmaz,
ancak nur açıklığı ile yorgun bitap düşer,
doymak değildir, bu en derinden aşk şarabıdır,
dinmeyen haykırış, mutluluğun sancısıdır..

insan doğar, kundaktayken zindana girdiğini anlamaz,
fare çıkacağı deliği bilir, pis olduğunu kavrayamaz,
aşk sırtını sadakate dayadı,
duvar değildi, iki yüzlü olduğunu kavrayamadı..

hanzala, ölümü bildiği için aynaya güler,
dünya celladıdır, bildiği için güvenmez,
ne gariptir, en acılar birer hakikattir,
bizi güldüren, sahnedeki jokerdir..