Ey gök gözlü cellat,
Bağlayıp kendi gözünü
Çal kılıcını, suya eğilmiş göçebenin sıska boynuna...
Devran senindir, kirlet kabuğunu zamanın.
Çeliğe kan ver, gölgesiz yaşadık nasılsa...
Bakalım dayanacak mı kılıç,
Gözü açık kurbanın boynuna...
Kayıt Tarihi : 25.12.2007 11:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Cellat, kendi gözünü bağladı kurban yerine. Şimdi sulara katılmış aşk'ı arar kurbanın 'açık' gözü...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!