Ya ölmeli cellatlar,
Kapanmalı karanlık defterler,
Ya da hiç doğmamalı çocuklar,
Hiç yazılmamalı acı hikayeler.
Aynı evrende yaşamamalı,
Cellatlar ve çocuklar,
Birinin elleri kanlı,
Diğerinin kalbi temiz.
Bir gökyüzü altında,
Birbirine uzak iki dünya,
Biri siyah ve soğuk,
Diğeri masum ve aydınlık.
Cellatların olduğu yerde,
Çocuklar nasıl güler?
Ya kaybolmalı karanlık,
Ya da hiç başlamamalı hayatlar.
Kayıt Tarihi : 10.9.2024 19:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Birkan Demirci](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/09/10/cellat-58.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!