Cellat Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

İllâ bir adamı asan değildir
Bilumum haddini aşandır cellât
Allah'ın emrini bâğnazlik deyip
Evi ocakları basandır cellât.

Dîn-i mubîn için çağ dışı dedi
Bu medeniyyetin bir işi dedi
Kırılsın İslâmın her dışı dedi
Kardeşim her dâim tasandır cellât.

Örtüme uzattı salyalı dili
Kur'an'a uzandı pervâsız eli
Görünür camlardan aynasız keli
Allah'ın kurânı yasamdır cellât.

İşçiyi işinden etti aşından
Kızları sürüklediler başından
Utanmadı anaların yaşından
Asker kapısını kasandır cellât.

Nice yıllar geçti cevr-i cefâda
Kurbanlık insanlar devr-i sehpada
Halkı bun'da koyup zevk-ü sefâda
Zulüm ile âbât sanandır cellât.

Koyunun yanından kuzu çalındı
Üstü perîşandı ayak yalındı
İsimleri listelere alındı
Sorgusuz sualsiz asandır cellât.

Oğlu asker babasına düşmandı
Aynı kandan olduğuna pişmandı
Akıl veren ağaları şişmandı
Adı Ahmet Mehmet Hasandır cellât.

Okulda ofiste sokakta zulüm
Karşı duranlarda kokuyor ölüm
Yaksanız sizlerden davacı külüm
Her şeye atlayan sazandır cellât.

Söz uzamasın ömür uzasın
Ölüm muhtar zulümüne azâsın
Bu olayı kitaplara yazasın
Köpeksiz köylerde azandır cellât.

Sezâiyim gördük müşkül halleri
Salyalıydı cellatların dilleri
Suyla çıkmaz kan kokuyor elleri
İçimize gizli sizandır cellat..