Cellat Şiiri - Marcelo Vareste

Öyle bir noktadayım ki
Bir yanda hayallerim var, bir yanda kölelik
Hayallerime koşmaya çabalarken ne çok engeller konuluyor önüme
Dört bir yanımda dikenler, bıçak kesikleri, yanıklar
Her tarafım yara bere
Enerjim tükendi
Hayallerim gözümün önünde idam ediliyor
Koşuyorum onları kurtarmak için
Cellat çoktan hazır oysaki
Geç kalıyorum
Kan kaybından ve susuzluktan koşacak hâlim kalmadı
Neyse ki yolda su uzatan dostlar var
Kimisi bir bardak, kimisi bir şelale
Ancak onların desteği de bir yere kadar
Yol sadece tek kişilik
Ya hayallerim ya ben
Gözümün önünde çığlıklar atıyorlar
Kalbim kaldırmıyor
Beni ben yapan onlar
Ölümlerine şahit oluyorum hıçkırarak
Ruhun bedeninden çıkışını izler mi insan
Oluyormuş meğer
Bir bir kaybediyorum onları
Yetişemiyorum
Kaybedersem eğer
Beni de “istenilen bir köle” yapacaklar
Cellat olma sırasını bana verecekler
Sonrasında ben de birilerinin celladı hâline getirileceğim
Sistem kusursuz hazırlanmış
Çıkmak için fethetmek gerekiyor
Ama kolay değil
Fethedenler bir avuç insan
Onlarda tükenmiş fedailer
Ya hayallerimi kurtarsam
Değecek mi tüm bu zulüme
Yanlarına tükenmiş halde varabilsem
Ne kadar daha sahip çıkabilirim ki onlara
Çıkışı bulmak imkansız gibi
Pes edesi geliyor insanın
İki yolu da bırakmak cazip geliyor
Bu daha zor sanki
Çıkamıyorum hazırlanan güzergahlardan
Zulümlerle geçiyor tüm yol
Sonu da belli değil
Orası da karanlık
Ne çıkarır tüm bu çabalar, meçhul
Kesin olan şey ise tek
Toprak yazacak bu yapılanları
Kurtulanlara “Fatih”, kaybedenlere ise “Tarih” diyecekler
Her zaman ki gibi