Cellat Şiiri - Mehmet Özer

Vur kılıcı artık boynuma cellat
Zevk mi alıyorsun yavaş yavaş öldürmekten
Acı çektirmekten
İşkencenin en alasını yaparken kahkaha atmak
Mutluluk mu veriyor sana
Hiç mi umudun yok kahpe dünyadan
Hiç mi aklına gelmez elindeki kılıcın
Bir gün bir başkasına geçeceği
Ve boyunduruğa uzattığında kellenin kesileceği
Bana attığın her kırbaç darbesinin
Kaç katı kırbaç yiyeceğini
Kör karanlık sağır gece
Görmezsiniz çaresizliğimi
Duymazsınız feryadımı
Etraftaki yüzlerce seyirci coştu
En iyi şekilde sergilediler
Acının alkışlarını
Ey sevgili sende mi bilmezsin takatsiz kaldığımı
Üstüme üstüme gelirken düşünmez misin
Deli boran bir gün beni de alır
Delirmiş hortumun içerisine diye
Hiç mi ürpermezsin dinmez bir fırtınanın
Kucağına düşerim diye
Bu senede nadasa bıraktınız umut tarlamı
Daha bir kararttınız yalan dünyamı
Bir damla su verseniz
Bin fidan yeşertirim
Bir kapı aralığı ışık verseniz
Yüce dağları deviririm
Sal yaparım tek söğüt yaprağından
Okyanusmuş dalgaymış dinlemem
Derya deniz gezerim
Ve öyle bir kudretle çıkarım ki karşınıza
Cihana nam salmış bir eşkıya
Dağları titretmiş bir gerilla
Cenkler kazanmış bir komutan
Görürsünüz dimdik ayakta
Umudunu tırnaklarıyla kazımış
Gariban bir çoban görürsünüz belki
Ne olursa olsun alnı açık göğsü dik
Yıkılmamış bir adam
Ve bu adam için yazılmış
Birbirinden çok farklı
Binlerce destan.