CELLÂT
Sisler altında uzanan
Prusya mavisi bir şiir
darağacında.
Kambur,
parmakları kıllı;
sarhoş bir cellât yaklaşıyor,
usul usul…
Titriyor şiirin karşısında.
Korkak!
Şiir idam sehpasında dimdik.
Kızıl karanfil gözleri
ve onur…
Öylesine soruluyor son isteği.
Nedir?
Şiir gülümsüyor yarına.
Cellât,
şiiri asmaya korkuyor,
şiir,
ölmekten korkmuyor.
4-Ocak-2009
UNLBBCN
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 4.1.2009 18:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (21)