Cellat Şiiri - İsmail Alkan

Kestane gölgesinde bir adam
Ölüm fermanını bekleyen bir mahkum
Gaddar bir cellat
Ve bir balta...
Son isteği sorulmamış,
Son bir sigara ikram edilmemiş.
Şen şakrak insanlar,
Kahkahalar içinde
Kimin öldüğüne, öldürüldüğüne aldırmamış.
Okunmuş fermanı,
Kesilmiş cezası...
Vurmuş baltayı cellat,
Düşmüş başı sol tarafa
Gözleri bakar sağ tarafa
Ağlamaklı...
Önünde bir kitap, Mevlana:
“İnci istiyorsan derin sulara dal” diyor.
Kesilmiş bir baş,
Gülümseyen bir yüz,
Kalpte son pişmanlığa yer kalmamış.
Keder var sadece...
Ve...
Ve bilinmezlik...