Cellâdım olur musun? Şiiri - Behçet Gülenay

doktor hastayım hasta
ölüm sekerâtındayım
bir yanım güneş,
bir yanım ay tutulması
bir düşük sancısı sanki
gösteremiyorum yerini
yayılmış bütün organlarıma ağrı

reçetelerine yazdığın ilaçlar boşuna
bir aşk katarı
mayası bozuk alabildiğine
her gün yeni bir yüzle gelip beyazımı kirletiyor
aşkımın cellâdı gülizar
kod adı gülistan
turşu ekşilisi fatma
sahte baharatlısı hatice
yansıması azize
kokuşmuş, bozuk
sinmiş dilimin ucuna kekre
sonu gelmez bilirim
ayten, gülten ve diğerleri
zehirlendim doktor
uzar yürek sürgünüm benim

hangi yana adımımı atsam
kara bir çalı biter, gülizar
şiddet yüklü
izbelerine düştüm
yokluğu resmediyorlar gönül tuvalime
yalnızım
benim olmayan bir bedel ödüyorum yıllarca
uzar dünya sürgünüm benim

çekirge istilasına uğramış
hangi ağaç meyveye durabilir doktor?
bir fırtına sonrasıyım şimdi
öfkeyle kefenliyorum
göğüs boşluğumda açan intihar çiçeklerini
hayır değil
bunlar yusuf’un zamanındaki kadınlar değil
beni doğruyorlar, ellerini değil
gözlerindeki umut naçar, sırıtkan
bakışları katran
gülüşleri hoyrat
dişlediler beceriksizce
tersyüz yüreğim
sel olup vurdular toprağımı söz ile
dallarımda aşk salkımlanır mı daha doktor?

çaldılar sevincimi
paslanmış kelepçe vurarak yüreğime
seviden bîneva bıraktılar beni
azdırıyorlar içimdeki cinneti
sokak başlarımı gammazlar kesmiş
kırlangıçlar ağlıyor baykuş tüneğinde
lügatler telaş içinde
kekeme
sevdaya dair sözcüklerin hepsi iğreti
bu neyin laneti be doktor
acıtıyor yüreğimi
kurulan tuzaklar karşısında
önümü ilikleyemem
ağlamak tutar beni
duruşu aklımda kalır, utangaç
ekmek kuyruğunu terk eden allı kız
aklımda kaldı doktor

en güzel notalardan şarkımı oluşturmuşum ne fayda
akort edilmiyor doktor
bozdular yürek sazımın telini
benim olmayan hesabı
ödemek zorunda kalışım
bıktım be!
sen de cellâdım olur musun doktor?
vur şu iğneyi bitsin bu sızı.

Behçet Gülenay