Ama kalem ama taş taşımış
Dünya denen yerde yaşamış
Acı çekmiş, zulüm görmüş
Celladım benim kendi elim
İnanmamış güvenmemiş
Dostluk nedir bilememiş
Kendini zahire adamış
Celladım benim kendi elim
Dünya Cennet bakmaz imiş
Gün alırmış 24 saat
Hayat ona yarım kalmış
Celladım benim kendi elim
Var Baksın artık yol aşağı
Giden gelmez yok başkası
Artık olsun başsağlığı
Celladım benim kendi elim
Kale kurmuş yurt tutmuş
Tarla ekmiş, Ekin biçmiş
Emek zulüm, kader gayret.
Celladım benim kendi elim
Kader olsa talip imiş
Kör kaleme muhtaç imiş
Gece gündüz bitmez imiş
Celladım benim kendi elim
Gün kararır, ay boyanır
Hüzün çöker pişmanlık çıkar
Bu hayat her türlü biter
Celladım benim kendi elim
Çalışmalı, gün görmeli
Ahaliyle yün dövmeli
Azim ile çaba ile
Celladım benim kendi elim
Kayıt Tarihi : 7.1.2025 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikaye şu insanın ne yaparsa yapsın ister günü boş geçirsin ister gününü gün olarak geçirsin zamanın insanın yönetimine alamadığı en önemli şeylerden biri olması. Bu sebeple insan kalem de tutsa alt işlerde de çalışsa gün gelir geçer herkesin celladı kendidir bakış açısını vermek istedim. Sonuç olarak ise ilk başta dediğim kısımdaki gibi elde ettiğimiz tek hayatı kötümser düşünceler ile veyahut acı ile değilde bulunduğun topluma entegre olarak her bir anını hissederek acı veya tatlı yaşaması gerektiğini söylemektedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!