ÇELKANİ
Çelkani,
Urfa’nın zirvesi,
Çocukluğumun yurdu,
Beşiğim, toprağım,
Ana yurdum, öz vatanım.
Çelkani,
Güvercin ötüşleri
Kuzu meleşleri
Çoban kavalları
Yankılanır kara taşlarında
Çelkani,
Kıldan çadırlar kurar Yörüklere,
Serinletir soğuk suyuyla,
Goncası, geveni, sümbülüyle
Cömertçe besler koyunu, kuzuyu.
Çelkani,
Serin rüzgârın okşar dorukları,
Tepelerin sonsuz ufka uzanır.
Türkmenlere cennet,
Yolcuya, hastaya çile.
Çelkani,
Yörük kilimlerinde dile gelir rüzgârın,
Her ilmek, doruklarından bir nefes çeker.
Kök boyalı motiflerinde yeşerir yaylan,
Dağların türküsü dokunur ipliğine.
Çelkani,
Yaz gecelerinde havan ninni,
Uykular yorganla sarılı.
Çobana meşakkat,
Misafire cömert el.
Çelkani,
Kuzuya, Berivana yoldaş,
Kurda, yılkı atına özgürlük.
Sevdan bin dertten ağır,
Yolların taşlı, yokuşlu.
Çelkani,
Göğün mavisi sende başka,
Toprak yeşilini sende coşturur.
Şehirden, köyden uzakta,
Sessizliğin, huzurun yurdu.
NOT: Çelkani ; Karacadağ’da Kırkpınar anlamına gelen gelen bir yayla ismi…
Mehmet Emin IşıkKayıt Tarihi : 12.2.2025 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairin çocukluğu bu yaylada geçer. Çocukken zorluklarından şikayet edip okumak için şehre gider. Yaylasından uzak bir yerde hayatını devam eden şair çoğunluğun geçti bu yaylanın güzelliğini uzak kaldıkça ve büyüdükçe daha iyi anlar oraya olan duygularını dile getirdiği bir şiiri
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!