Çelişkisiyle Çelişen Çelişki

benim küçük yaralarım
elbet iyileşir bir gün
iyileşir bir dize olur da
hecesiz sözcük olur mu

gurûhla meydan dolsa ne olur
sayarız en çok kaç kişi var diye

beynimizden fışkırsa ne önemi var
gırtlağı eğeli çocukların

her biri yağız da olsa
yazık ki bir köşeye oturtulmuş
her bir taştan su çıkartacakken
taş seyrediyorlar şimdi

bağcıkları çözük
ağızları ekşi
ilkyaz bakışlı
öpüşleri mor bulutlu da olsa
boşluğa da gülümseseler
yükseliyoruz derken düşseler de
bir gözümüz onlarda yine de
felaketlerle gelip
topal aksak koşarken
gözgöze geliriz birden

işitip duymayan
sensizlik süreçleriyle
senli benli yaşayan
anlamsız nakaratlarıyla
bedenlerini yontucuya bırakan
yepelek çocuklar
adım atmadıkları sokaklarla
taşan bardaklarında oluşan
küçük su ırmaklarıyla yaşayan
derin kuyu ürküntücüleri
gündüz dik
gece eğri duruşlu
kendi kendini aydınlatırken
yakınlaşırken uzaklaşan
sokak lambaları ki
kimi evlerin odalarına da
sızar inceden
çok içmekten yorgun
uzun sayıklamalarıyla
çelişkileriyle çelişen
düş arsızı gecelerin
habersiz gelenleri

gözleri uçurum sevgililerim
biraz ezik incir toplayacağım
düşlemeye düşünmeye
iyi gelir belki de
biz olamayan kendimize