Çelişkim Şiiri - Cahit Özmaya

İsmin lep loş ışıklarınaltında gelirdi aklıma
Kafam yastıkta gözlerim tavanda ve belkide
Kül tablasında son demlerini veren sigaramda
Hayır hayır böyle değildi bu klasik sahne
Önce isnim gelirdi aklıma
Bütün ışıkları söndürüp tek bir mum yakardım
Ve üstelik sigara faturamı sigaramla dele dele

Herker gibi değildim matematik ve edebiyat defterimde
Sana ait hiçbir eser yoktu
Siyah kağıda seni yazardım ve yine
Seni siyahlara beyaz çizerdim
ve sonra eski gıcırdayan dolabınım en kuytu köşesine atardım

İsmini hep bankların arka tarafına yazardım
Çünkü önler hep çiziliydi! !
Ve seni tertemiz bir sayfada görmek isterdim
Öyle ya esmer hüzünlüm benle sen
Siyahla beyaz çelişkisiydik
Ama unutmaki birbirimizi tamamlıyorduk
Ne sen bensiz ne de ben sensiz olabilirdik...

C.Ö.
28.02.2001