Bir ana feryadı var; dört yanı saran,
küçük bir kız çocuğu bataklıkta; çırpındıkça boğulan.
Bir yavrucağız; aç sefil parmaklıklar arkasında
hep ağlayan...
Herkes susmuş, analar, babalar ağlıyor:
'Bırakın onları, onlar benim evlatlarım.'
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
