Çelişkili Hayatlar Şiiri - Kemal Tekir

Kızgın değilim derken,
Burnundan soluyorsun.
Yalan söylediğini,
Çok ta belli ediyorsun.

Sevdiğini söylüyorsun,
Yüzüme bakamıyorsun.
Gözler yalan söylemez,
Bunu bilmiyor musun?

Huzurluyum diyorsun,
Yerinde duramıyorsun.
Huzursuzluğun yüzünden,
Hop oturup kalkıyorsun.

Sorumluluk sahibiyim,
Diye övünüyorsun sen.
Yaptıklarından kendini,
Sorumlu hissetmezsin neden?

Güce karşıyım diyorsun,
Zayıfları görmüyorsun.
Çevrendeki mazlumlara,
Niye destek olmuyorsun?

Fedakarlık taslıyorsun,
Bununla övünüyorsun.
Her feda karşılığında,
Niye kar amaçlıyorsun?

Duygusallığı zayıflık,
Diye niteliyorsun.
Duygularına gem vurup,
Sonra pişman oluyorsun.

Aklınla övünüyorsun,
Ona toz kondurmuyorsun.
Hep aynı şeyleri yapıp,
Farklı sonuç bekliyorsun.

Zalim değilim diyorsun,
Kendine zulmediyorsun.
Hem kendine, hem çevrene,
Acılar çektiriyorsun.

Adaleti savunursun,
Haksızlığa göz yumarsın.
Ucu sana dokununca,
İsyan etmeye başlarsın.

Ben korkusuzum diyorsun,
Bununla övünüyorsun.
Reddedilme korkusuyla,
Fırsatları tepiyorsun.

Kendime yeterim diyorsun,
Sen kimi kandırıyorsun.
Onaylanmadığın zaman,
Niçin mutsuz oluyorsun?

Eleştiriye karşısın,
Bunu haksızlık sayarsın.
Bulduğun ilk fırsatta,
Eleştirini yaparsın.

Dedikodu yapmam dersin,
Yapanı da hiç sevmezsin.
Dedikodu yapanları,
Hissettirmeden dinlersin.