Çelişkiler Şiiri - İbrahim Sanduvaç

Yağmur yağıyor, kaçmayı bile hayal edemezsin,
Kalkmış bir de devranı değiştirmeye teşebbüs edersin
Kaç defa kalktın ki çok defa düşmüş olasın?
Hayatında kaç bahar gördün ki?
Sen sonbahar çocuğusun, anla artık!
Yazı bekleyip durdukça, kışın içine girdin mi?
Bugün kötü şeyler oldu, yarın daha kötüleri olacak, dedin mi?
Anlamadın mı daha, gelmeyecek o hayaller!
Haydi davran, bir daha irtifa kazan,
Sonunda nasıl olsa tekrar düşeceksin!
Rüyalarını süsleyen o nesil gelmeyecek, haberin var mı?
Dönüp durduğun hayalet duvarlar, artık sana dar mı?
Yetmedi mi ümit, sabır, ne medet?
Bak bakalım, nereden gelmişsin, nereye gidecek.
Kalk hadi, kalk! Nasıl olsa sırtına tekrar basacaklar,
Kim bilir, bir gün belki seni asacaklar!
Bataklık içindeki çiçek mi sanıyorsun kendini?
Kurudun, kurudular, kuruttular, anla artık Ahmed'im.

Çek vur, şu muzlim psikoloji müsveddesini!!!
Gebersin, gözleri kanlı azmin katili!
Hadsizliğine bakmaz, ye'se kapı arar.
Sorsan, beceriklisin ama sonuç ümitsiz.
Ahmed'im sen başardın, başarttın, yine başaracaksın!
Ruhunu yücelt, becerinin gereğini yap.
Kalbin dayanmaz mı, tasavvur et öyleyse,
Hayalindeki azimde buluşalım seninle.
Çektiklerin boşadır sanma, Er-Rakîb görmez mi sanırsın
Davran, ki Hüda gayretini artırsın!
Düşsen de hani hep yukarı bakardın ya,
Tekrar yap Ahmed'im, tekrar yap ki korkaklar utansın.
Bıkma, usanma kendini aşmaktan,
İçin için kaynayıp kendinden taşmaktan.
Kalk hadi, kalk! Ses ister yiğitlik!
Kalpler kaskatı, meşakkat bir nefes.
Bir çocuğun gülümsemesini anımsa,
Ellerinden tut, sen de yüzüstü bırakma.

Ne olacak bunları yaptığında?
Sen ne olacaksın? Azmin veya ümitsizliğin ne olacak?
Sen bir hiçsin, kulak verme sonu görünmeyen vaatlere,
Kalk istersen veya kalkma, ne değişecek?
Altı üstü üç beş adım yol yürümek,
Dönüp durma artık, başladığın yere geldin bayım.
Dönsen ne olacak sanki, ne çıkar bundan? Hiç!
Boşuna nefes tüket, boşuna sevin, boşuna ağla.
Kimin umrunda senin sevincin veya kederin?
Ahmed'im anla artık, hiçsin sen, hiç!
Yasla kulağını, devranın gidişini dinle,
Bir tek yürek atmıyor ki, bu ehemmiyet seninle.
Kaç defa denedin, üzüldün ve sevindin.
Eline geçen, fırsat ki kalpleri sevmeyen.